Nemen al die heftige emoties, de radeloosheid en de intense pijn het over?
Na de dood van mijn eerste dochter was mijn leven een grote puinhoop. Er was niemand die begreep wat ik doormaakte en ik werd steeds eenzamer. Langzaam kroop ik uit het dal en begon aan mijzelf te werken door therapie(en) en opleidingen. Mijn leven kreeg weer zin, ik werd krachtig en vond troost in mijzelf.
En toen verongelukte mijn laatste dochter.
Hoe ik hiermee om ga is niet even kort uit te leggen, maar het komt hier op neer; Verdriet wil gevoeld worden, evenals al die andere rauwe sensaties dat verlies met zich meebrengt. Doorvoelen dus en er niet over nadenken. Gedachtes over pijn geeft lijden, niet de pijn zelf.
Als een geliefde je verlaat kunnen emoties je zo overspoelen dat je dreigt te verdwijnen in de storm. En juist daar moet je zijn; in de kern van de emotie, want daar is het vredig en stil.