In 1987 raakte mijn toenmalige echtgenoot betrokken bij een ernstig auto ongeluk en overleed later aan de gevolgen hiervan. Ik was op dat moment zwanger van mijn eerste dochter en in 1989 stierf zij plotseling, ruim 7 maanden oud. Wat volgde was een tijd van wanhoop, en diep verdriet. Ik raakte steeds verder weg van mijzelf en kwam in een diepe crisis terecht.

Na jaren begon ik aan mijzelf te werken door trainingen, therapieën en opleidingen.

Ik ging werken in de gezondheidszorg met veelal zieke en kwetsbare mensen en ervoer daar de enorme kracht van compassie.  Compassie voor anderen, en vooral voor mijzelf!

En toen verongelukte mijn jongste dochter tijdens een vakantie

Door de bereidheid mijn hart op ieder moment te laten breken, de pijn en de radeloosheid te voelen en die niet weg te willen hebben, openbaarde zich ook de kracht van mijn gebroken hart;  zachtheid en compassie, blijheid en vreugde.

De Boeddhisten kennen daar een woord voor, Nyingje wat in het Tibetaans de wijsheid van het hart betekent. Ik heb mijn praktijk daarom Nyingje genoemd.

Vanuit het hart in de wereld zijn vraagt moed. Moed om aanwezig te zijn, moed om kwetsbaar te zijn, en radicaal eerlijk naar jezelf te kijken.

Accepteren zoals het nu is, in dit moment.