Deze week stond mijn interview in nummer 26 van het blad ‘Vriendin.’ Met dit interview wil ik mijzelf zichtbaar maken zodat mensen de weg naar mij weten te vinden, want de wereld houd op te bestaan als je kind sterft. En er is niemand die zich ook maar iets kan voorstellen wat er in en met jou gebeurt. De pijn is ondraaglijk, er is een gat in jou geslagen en je hart barst, te klein voor zo’n groot verdriet. Zo voelt het op dat moment. Een kind verliezen schud je wakker, wakker uit de droom van het leven en doet je beseffen dat jij het niet voor het zeggen hebt. Dat de dood bij het leven hoort en je nooit weet wat er eerder komt; een volgende dag, of de dood. Dit besef is diep doorgedrongen in mijn wezen en heeft mijn hart geopend. Geopend voor de pijn, het verdriet en daardoor ook voor de vreugde van het bestaan. Want als je diep verdriet kunt toelaten en echt bereid bent die te voelen, zal blijdschap zich openbaren.

Weet dat je niet alleen bent in deze donkere nacht.

Ik ben hier 

Liefs, Anna

 

Lees hier het volledige artikel